Teoria uczenia się Muzyki Edwina Eliasa Gordona

Profesor Edwin Elias Gordon, amerykański muzyk jazzowy, pedagog, psycholog muzyki, zauważył analogię pomiędzy nauką mowy a nauczaniem muzycznym. Według niego dziecko uczy się muzyki w taki sam sposób, w jaki poznaje swój język, kiedy jest niemowlęciem.

Na początku swojej nauki języka dziecko osłuchuje się z mową, aby na późniejszym etapie podjąć pierwsze próby w mówieniu. Początkowo są to pojedyncze słowa i zdania, dopiero po poznaniu języka, na późniejszym etapie, rozpoczyna naukę pisania i czytania. Sprawy teoretyczne związane z językiem (gramatykę, składnię) poznaje na samym końcu. Taka sama kolejność powinna być zachowana podczas nauki śpiewu. Aby w prawidłowy sposób rozwijać zdolności muzyczne dziecka i stworzyć mu możliwość kreatywnego myślenia (zamiast mechanicznej nauki gry), dziecko powinno wpierw dużo słuchać muzyki śpiewanej przez innych, a później samo próbować tworzyć wypowiedzi w muzycznym języku, czyli swobodnie śpiewać i tworzyć własne melodie. Gra na instrumentach powinna być podjęta w momencie gdy dziecko już czysto śpiewa i ma wykształcone myślenie muzyczne (tzw. „instrument wewnętrzny”). Daje to o wiele lepszy efekt podczas nauczania oraz sprawia, że dziecko czerpie przyjemność z tego co robi – czyli z grania czy śpiewu.

Profesor Gordon wyróżnił 4 podstawowe etapy uczenia się muzyki poprzez dziecko. Dotyczą one nauczania bez względu na wiek, jeśli chodzi o rozpoczęcie przygody z muzyką :

  1. Początkowo dziecko osłuchuje się najlepiej z jak najbardziej różnorodnym materiałem muzycznym (muzyka śpiewana dla dziecka a nie z dzieckiem). Im większa różnorodność, tym lepiej. Jeżeli chcemy, żeby maluch chciał śpiewać – musimy sami dla niego śpiewać. Muzyka z nagrań nie powinna być jedynym elementem obcowania z muzyką.
  2. Kolejnym z kroków uczenia się muzyki jest naśladowanie dorosłych i próby śpiewania własnych melodii. Dziecięce melodie często różnią się od wykonywanych przez dorosłych, ale jest to ważny moment, aby maluch w późniejszym etapie spostrzegł różnicę i starał się dokładniej odwzorować to co słyszy i widzi.
  1. Następnie, gdy dziecko potrafi czysto śpiewać i na tej podstawie improwizować, może podjąć pierwsze próby czytania zapisu nutowego. Naukę należy rozpocząć od znanych ze słyszenia dziecku melodii.
  1. Kolejnym etapem jest nauka zapisu nutowego oraz poznania teorii muzycznej.

Profesor Gordon twierdzi również, że właśnie okres 0-6 lat jest najlepszym momentem na rozpoczęcie nauki muzyki. W tym okresie umysł dziecka jest najbardziej chłonny i tworzy się w nim najwięcej połączeń nerwowych. Później, na tej podstawie, uczeń może dalej doskonalić swoje umiejętności muzycznie.